Қаратау қаласы

Республика күні қарсаңында Жамбыл облысы, Талас ауданының Қаратау қаласына жол түсті. Сол жолсапардан бірер сурет назарларыңызға ұсынамын. Суреттерге байланысты бірер сөз. Қаратауда мемлекеттік нышандарға деген ерекше «құрмет» байқалады. Қызылорда облысына қарасты Тереңөзек өңiрiнде 1825 жылы дүниеге келген ақын Ұлбике Жангелдіқызына орнатылған ескерткіш пен ақын қыздың есімін иеленген мәдениет үйі. Қазыналы қарт Қаратау.
Қосымша ақпарат:

Қаратауда еліміздегі 350 түрлі өсімдіктің сексенге жуығы кездеседі, сондай-ақ 61 дәрілік өсімдік өседі. Қаратаудың басты мақтанышы – Грейг қызғалдағы, сарымсақ, жуа және т. б. көптеген өсімдіктер. Сирек кездесетін жоғалып бара жатқан арқар, тек Қаратауда ғана бар көрінеді.
Ұлбике Жангелдіқызының әке-шешесiнiң кейінірек қоныс аударған жерi Жамбыл өңiрiнiң Талас бойы болғандықтан, оның айтыстарының көбi Талас маңында айтылғанын деректер растайды. Ұлбикенiң ақындық өнерiнiң биiктiгi ата-анасына да қатысты болса керек. Себебi, әкесi Жанкелдi де, анасы Жаңыл да қара жаяу емес, өлең мен сөздiң қасиетiн бiлетiн ауызекi өлеңге жүйрiк жандар болған. Бірде Майлы қожа ақын Ұлбикеге әзілдеп: «Түсімде алтын зеренге қымыз құйып отыр екенсің» — депті. Сонда Ұлбике іркілместен былай деген екен:
Басыма салып жүрмін желегімді,

Үш-төрт жыл біле алмадым дерегіңді.

Мүттәні теріс оқыған зәлім қожа,

Тауып бер көнегім мен зереңімді.

Ұлбикенің асыл мұрасын жинауға М-Ж. Көпеев, Ә. Диваев, В.В. Радлов сияқты әйгілі фольклор жинаушылар айрықша ыждаһатпен ден қойған. «Бұдан 120 жылдай бұрын жанды бетіне қаратпаған ақын болып, қазақтан Ұлбике деген қыз шығыпты», — деп жазады Ә. Диваев.